>>>>> Knack Focus
‘Dit openingsverhaal is typerend voor de sfeer die Minten wil scheppen: desolaat, onwerelds en geplaagd door contactarmoede. Zijn verhalen tonen cruciale fases uit een mislukt leven. Veel reden tot hoop is er niet. Humor echter wel.’ [FRAGMENT]
>>>>> Cutting Edge
‘Het universum dat Peter Minten in ‘Het aarzelen van de tijd’ boetseert, is bevolkt met verknipte personages. Ze zwerven rond in eenzaamheid, een stugge zoektocht naar een vrijer bestaan. Het debuut van Minten illustreert de kracht én de kwetsbaarheid van het korte verhaal.’ (…)
‘Comateuze relaties, ongerieflijke stiltes, een spaarzame verhaallijn: met die bouwstenen roept Minten ook in ‘Hoogland’ een beklemmende sfeer op. Het desolate landschap dat Tom en Britt doorsnijden injecteert hun relatie niet met de nodige zuurstof. Als ze halt houden aan een kraal, beent Britt onmiddellijk weg. Een paar herders zijn druk in de weer met hun dieren. ‘Met hun baarden en verwarde haren leken ze geboren uit de verboden liefde tussen vrouwen en schapen.’ Het is een Bijbels tafereel met een ongelooflijke zeggingskracht. Helder is Mintens taal, de beelden die hij oproept verraderlijk eenvoudig. Hij vat de onmogelijkheid van een gezamenlijke toekomst voor Tom en Britt in een paar woorden. Het onuitgesprokene wordt tastbaar. ‘De schaduwen van hun handen gleden over hun borden.” Een trefzekere stilist dus, Peter Minten.’ (…)
‘Het aarzelen van de tijd’ is een lappendeken van verhalen, sprookjes (‘Gele lis’) en bevreemdende wanen (‘Getallenstelsel’). [ 3 FRAGMENTEN]
>>>>> Het Nieuwsblad
‘Als lezer hou je er een dubbel gevoel aan over. Enerzijds het herkenbare van de alledaagse dingen, anderzijds een onverwachte ontknoping die een wrange nasmaak achterlaat. Het is alleszins een boek dat je als lezer te denken geeft.’ [FRAGMENT]
>>>>> Leeuwarder Courant
‘De insteek past bij het beeld dat je van Vlaams absurdisme hebt, de Kamagurka en Herr Seele-benadering, zeg maar: surrealistisch en soms onheilspellend.’ [FRAGMENT]
>>>>> Passionate Platform
‘Het aangename aan het schrijven van Minten is dat hij met zijn vertellingen de lezer serieus neemt. Niet alles hoeft uitgelegd en benoemd te worden, laat de verbeelding maar eens gaan over wat je net gelezen hebt. Alle verhalen eindigen dan ook met een zin die op z’n minst suggestief kan worden genoemd. Zijn stijl is typisch Nederlands: over de uitgebeende taal waar de achterflap over spreekt is geen enkel woord gelogen.’ [FRAGMENT]
>>>>> Recensieweb
‘Fascinerende hoofdpersonen, de natuur die de mensheid probeert te overmeesteren of een absurde plotwending: in ieder van de veertien korte verhalen uit Peter Mintens Het aarzelen van de tijd is er op zijn zachtst gezegd iets bijzonders aan de hand. Spanning, onrust en rariteiten vormen de rode draad in deze debuutbundel. Minten weet dit gevoel van spanning over te brengen op de lezer.’ [FRAGMENT]
>>>>> Boekreviews
‘Veertien korte ongewone verhalen. Sommige lezen als een trein en heftig, andere verhalen geven je een knoop in je maag.’ [FRAGMENT]
>>>>> De Leeswolf
‘De verhalen zijn ontstellende illustraties van onheil dat uit onmacht voortkomt. (…) Zijn taal is helder, zijn stijl bondig. Zo bondig dat er heel wat ongezegd en daardoor ongrijpbaar blijft.’ [FRAGMENT]
>>>>> Omroep Flevoland
‘Het zijn heel absurde verhalen’ [FRAGMENT]
>>>>> Literair tijdschrift Extaze
‘De Extaze-lezer moet het boek van Minten zelf maar lezen. De tijd zal aarzelen, stilstaan en weer verder gaan op het moment dat hij of zij dit niet verwacht.’ [FRAGMENT]
>>>>> Leven in Leuven, de Leuvense stadsblog
‘Ik was erg onder de indruk van dit debuut. De verhalen zijn kort en geschreven in een erg uitgepuurde taal, waarbij elk woord perfect gekozen is. Toch lijkt er zich onder deze eenvoudige zinnen een woeste maalstroom te bevinden die de hoofdpersonages meesleurt tegen wil en dank. Ik heb elk verhaal twee keer gelezen om toch zeker de kleine hints die naar de ontknoping leiden niet te missen. Een boek dat ik zeker nog eens zal herlezen. Een echt pareltje.’ [FRAGMENT]
>>>>> Literair-cultureel tijdschrift KVLS Oostland
‘Juweeltjes van korte verhalen’ [FRAGMENT]
>>>>> nbd biblion – Nederlandse Bibliotheek Dienst
‘Deze verhalen, meestal in de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd verteld, in uiterst korte zinnen, spelen zich af over de hele wereld. Het zijn vervreemdende en ontregelende verhalen, zeker opvallend.’ [FRAGMENT]
>>>>> Leestafel
‘Een verhaal dat minder aan de verbeelding overlaat is dat van het echtpaar met de hond. Je begrijpt precies wat er gebeurt, al wordt het niet met zoveel woorden verteld. Dit is het soort verhalen dat ik graag lees: er zit een griezelelement in, als in een verhaal van Edgar Allen Poe. En zoals in het verhaal ‘ gele lis’ verderop in dit boek. Heerlijke verhalen zijn dat.’ [FRAGMENT]
>>>>> Leesfanaten
‘Na één à twee verhalen leg je het boekje liever even weg om er op een later moment verder in te lezen. Het geeft je stof tot nadenken, bijvoorbeeld over de kleine dingen in je leven die je een geluksmoment kunnen bezorgen. Daar wordt niet altijd bij stilgestaan, terwijl deze momenten vaker plaatsvinden dan je zult denken. Minten geeft je dit soort boodschappen mee in zijn bundel en heeft daar maar weinig woorden voor nodig.’ [FRAGMENT]
>>>>> Boekenwurm en Pleeg
‘Het aarzelen van de tijd, is een verhalenbundel die je zelf moet lezen en ervaren. Ik heb er van genoten.’ [FRAGMENT]
>>>>> Ouders & Onderwijs Boekensite
‘Nu na een nacht slapen spoken de verhalen nog steeds door mijn hoofd. Is het dat uitgepuurd no-nonsens taalgebruik of de bizarre emoties die de verhalen oproepen? Ik weet het niet? Maar wat ik wel weet is dat ik dit boek opnieuw ga lezen! ‘ [FRAGMENT]
>>>>> A Life Full of Discoveries
‘Het is alsof al deze mensen vergeten zijn wat communiceren is, hoe belangrijk communicatie is, in gelijk welke situatie van het leven! Ik blijf het raar vinden, maar misschien is dat wel hoe onze wereld wordt? Bizar, ieder zijn/haar ding en weinig tot geen communicatie. Misschien is dat waar Peter Minten het wil over hebben. De gebreken van de mensheid door de tijd heen, in verschillende situaties.’ [FRAGMENT]
>>>>> SPOT
‘Keer op keer straffe verhalen en keer op keer weer moeilijk om in een nieuw verhaal te stappen. Tijd voor een volwaardige roman van deze schrijver.’ [FRAGMENT]
>>>>> ‘krachtlijnen van mijn recensie’ – auteur en voormalig recensent Standaard der Letteren, Ed Franck
‘Mocht ik nog recensent zijn, dan zouden de krachtlijnen van mijn recensie ongeveer als volgt klinken:
Het is niet aangenaam of knus wandelen in het universum van Peter Minten. Het is een snijdende bundel, waarvan sommige verhalen de lezer zelfs een regelrechte stomp in de maag verkopen.
De verhalen gaan over ontwrichte mensen die scheef in het leven staan omdat ze geen weg weten met zichzelf / hun partner / de medemens / de wereld. Het zijn stuk voor stuk ontheemde figuren, psychologisch geportretteerd in een korte dwarsdoorsnede van hun leven, een beknopt tijdsbestek waarin voor hen – met een knipoog naar de symbolische titel – de tijd lijkt te aarzelen, lijkt stil te staan omdat hij niet meer weet of het nog de moeite loont om voort te duren.
Zelfs de schaarse en wanhopige pogingen die de hoofdpersonages ondernemen om uit de beklemming te raken, om wraak te nemen op het leven, om hun frustraties en verkrampte woede af te reageren, lopen op niets uit. Ze lijken gedoemd tot inertie.
Maar het is meer dan gepeuter in de menselijke ziel. Uit elke kleine situationele dwarsdoorsnede duikt een heel leven op – zij het dan een gestrand leven. Kortom, de schrijver tast compromisloos de donkere kant van de condition humaine af. En dat is wel even slikken voor de lezer, want ofwel heeft hij iets dergelijks ooit al eens meegemaakt, ofwel heeft hij het gevoel dat het hem ook ooit kan overkomen.
Stilistisch is de verhalenbundel ook heel interessant. Peter Minten schrijft in een uitgepuurde taal, die als een handschoen past om de beschreven situaties. Elk detail heeft zijn functie in de creatie van de bevreemdende, soms beklemmende sfeer die hij wenst op te roepen, er staat geen woord te veel in. Vorm en inhoud zijn één.
Dialogen spelen een belangrijke rol in elk verhaal. Hiermee springt de schrijver zeer eigenzinnig om: ze lijken over niets te gaan, maar zeggen alles over een personage of de situatie waarin hij verzeild is geraakt. Onder hun ‘nietszeggende’ oppervlakte onthullen ze heel veel.
Ook met de techniek van het open einde springt de schrijver eigenmachtig om. Het zijn alleen technisch gezien open eindes, in werkelijkheid zijn de verhalen heel ‘gesloten’, omdat ze weergeven hoe de personages vastzitten in een (psychologische) realiteit die ze niet kunnen doorbreken en omdat niets in de verhalen voorspelt of het hen ooit zal lukken.
Peter Minten laat in deze debuutbundel al meteen het achterste van zijn tong zien. Alleen schrijvers met lef doen dat. Hij debuteert in zijn eigenzinnigheid op een zeer hoog niveau.’
Persoonlijke email van auteur en voormalig recensent Standaard der Letteren, Ed Franck —– Ed Franck en Peter Minten ontmoetten elkaar in een ver verleden in het Hasseltse Sint-Jozefscollege. Franck stond. Minten zat.
>>>>> John Toxopeus, auteur
‘Peter Minten kruipt met zijn verhalen in de ziel van mensen en verder – kan het nog dieper? – de werkelijkheid ver voorbij. Beelden die blijven hangen.’ [FRAGMENT]
>>>>> Ineke Vander Aa, auteur
‘Met ieder kortverhaal weet je de lezer te verrassen, en hier en daar greep je mij bij de keel. Ik heb gesnoept van de twists, en de absurditeit heerlijk laten nazinderen.’ [FRAGMENT]
>>>>> Annelies Verbeke, auteur
‘Het knappe aan de verhalen van Peter Minten vind ik dat ze beklemmend en weids tegelijk zijn.’
Het aarzelen van de tijd | Peter Minten 